کرملین باشکوه، میدان سرخ مسکو، سن پترزبورگ دیدنی، زادگاه داستایوفسکی و چخوف، کلیسای سنت باسیل رنگارنگ تمام جذابیت‌هایی نیست که بزرگترین کشور جهان را دیدنی می کند. اگر علاقه‌مند به دیدن کشوری که بزرگی و سرمای طاقت فرسایش هیتلر را زمین گیر کرد، بلند پروازی‌هایش یوری گاگارین را به ماه فرستاد و روحیه سرد و مغرور مردمان بلند قامتش در رژه‌های میدان سرخ مسکو متبلور می‌شود، نیستید، سفر به روسیه به گروه خونی شما نمی‌خورد! این‌جا باید زیبایی‌ها و شگفتی‌ها را در ظاهر و باطن روس‌ها ببینید.

می‌توانید از تهران با ماهان به مسکو بروید و سپس از سن پترزبوگ برگردید یا بالعکس! ویزای توریستی روسیه هم روال ساده‌ای دارد؛ اعتبار آن دو هفته پس از صدور است و متقاضی می‌تواند به مدت چهارده روز در روسیه اقامت داشته باشد. برای درخواست روادید توریستی، باید از قبل بلیت داشته باشید، ولی حضور متقاضی الزامی نیست و مصاحبه ندارد. هزینه یک سفر 8 روزه با تور چیزی حدود 4 میلیون تومان می‌شود.

سن‌پترزبورگ از موقعیت تاریخی، توریستی و جغرافیایی ویژه‌ای برخوردار است و شمالی‌ترین شهر پرجمعیت جهان و پرجمعیت‌ترین شهر اروپا پس از لندن، پاریس و مسکو است که هر ساله حدود هشت میلیون نفر گردشگر و جهانگرد را به خود جذب می‌کند. این شهر روی 44 جزیره واقع شده که تمام آن‌ها توسط 300 پل به هم مرتبط هستند؛ به همین دلیل به شهر جزیره‌ها هم معروف است. رود نوا(neva)  به طول 74 کیلومتر و عمق بین 520 متر تا 1 کیلومتر از وسط این جزایر عبور می‌کند. در روز کشتی و قایق‌های تفریحی زیادی از روی آن عبور می‌کند و در شب پل‌های آن از وسط باز می‌شود تا کشتی‌های تجاری از بینشان بگذرند.

 به قول خود روس‌ها «پیتر» با نام تاریخی «لنین گراد» در عمر نسبتاً کوتاه ۳۰۰ ساله‌اش نقش مهمی در سرنوشت روسیه بازی کرده است. لنین گراد بخش مهمی از تاریخ جنگ جهانی دوم است؛ شهری که مردمان آن 900 روز در محاصره آلمان‌ها بودند و تسلیم نشدند. لنین گراد حالا یکی از زیباترین شهرهای روسیه یا حتی جهان است؛ شهری که تجسمِ رؤیای پتر کبیر است و بیشتر به موزه‌ای عظیم می‌ماند. کافی است مسیر رود نِوا را در شهر دنبال کنید تا رشته‌ای از کاخ‌ها و ساختمان‌های قرن هجدهمی و قرن نوزدهمی از پیش چشمتان بگذرد؛ ساختمان‌هایی که مجموعه‌ حیرت‌انگیزی از موزه‌ها و آثار هنری را در آن‌ها پیدا می‌کنید.

سن‌پترزبورگ زادگاه باله‌ روسی و خانه‌ بزرگان ادبی مثل پوشکین و داستایوسکی است. این شهر که زادگاه ولادیمیر پوتین هم هست، حالا دروازه‌ اصلی تجارت روسیه است و نقش کانون فرهنگ و هنر کشور را هم بازی می‌کند.

سن‌پترزبورگ تابستان‌هایی گرم، مرطوب و کوتاه و زمستان‌هایی سرد، مرطوب و طولانی دارد. متوسط حداقل دما در زمستان ۹ درجه زیر صفر است، اما این دلیل نمی‌شود که مثلاً دمای ۳۵ درجه زیر صفر چیز عجیبی باشد! در زمستان‌ سطح زمین و بخش‌هایی از رودِ نِوا یخ می‌زند. این‌جوری حساب کنید که ۱۲۳ روز برفی در سال دارد. بیشتر گردشگران تابستان را که دما در ماه‌های ژوییه‌ و اوت از ۲۰ درجه‌ سانتی‌گراد گرم‌تر می‌شود، برای سفر انتخاب می کنند، اما نباید از این نکته غافل شد که آب و هوای سن‌پترزبورگ مرطوب و آسمان ۱۶۵ روز در سال تمام ‌ابری است؛ بنابراین حتی در تابستان هم باید برای آب و هوایی مرطوب و حتی بارانی آماده باشید. تراکم بیش از حد گردشگران در این شهر و کمبود و گرانی هتل‌ها و استراحتگاه‌های مناسب یکی از مشکلات سفر تابستان است.

اگر اهل کم هزینه سفر کردن هستید و خیلی ظاهر سانتی مانتال هتل‌ها برایتان مهم نیست، می‌توانید «هاستل» را برای اقامت انتخاب کنید. هاستل‌ها هتل‌های تک ستاره (فرض کنید خانه!) شبیه خوابگاه‌های دانشجویی خودمان هستند و اغلب امکاناتی که نیاز دارید مثل آشپزخانه، حمام، دستشویی، حوله و ملافه تمیز، اتو، ظرف، صبحانه کامل و اینترنت رایگان هم در آن‌ها پیدا می شود.

شب‌های سفید سن پترزبورگ که هر ساله از اوایل خرداد آغاز می‌شود، یک پدیده طبیعی است و به علت طولانی بودن روزها در مناطق نزدیک به قطب شمال کره زمین به وجود می‌آید و در تمام مدت شب، هوا روشن یا گرگ و میش صبحگاهی است.

شب‌های سفید یکی از مهم ترین جاذبه‌های گردشگری این شهر به شمار می‌رود که گردشگران در فصل تابستان و برای دیدن همین پدیده نادر به این شهر سفر می‌کنند.

طولانی شدن بیش از حد روشنایی روز و وجود نداشتن تاریکی شب بر ساکنان بومی این شهر تأثیر منفی گذاشته است و سبب بروز پدیده کم خوابی می‌شود، اما شما نگران نباشید! از چند روز کم خوابی طوری‌تان نمی‌شود. از این شب ها می‌توان به عنوان بهترین زمان برای پیاده روی طولانی مدت و آشنایی با زیبایی‌های شهر استفاده کرد.

از رود نِوا و باغ‌های دریاسالاری در غرب تا رود فُنتانکا در شرق و جنوب مهم‌ترین دیدنی‌های سن‌پترزبورگ قرار گرفته است. یونسکو مرکز تاریخی سن‌پترزبورگ و ساختمان‌هایش را در فهرست میراث جهانی قرار داده است.

موزه‌ هرمیتاژ بعد از لوور پاریس و موزه  لندن بزرگ‌ترین گالری‌های هنری جهان است و بخش بزرگی از آن در ساختمان خیره‌کننده‌ کاخ زمستانی قرار گرفته است. مجموعه‌ عظیم آثار هنری این موزه بیش از ۳ میلیون قطعهی ارزشمند را در خود جای داده است که فقط بخشی از آن‌ها را می‌توانید ببینید. به همین دلیل اول سنگ کاغذ قیچی‌های لازم را بکنید تا تکلیف خودتان را بدانید که از چه جاهایی می خواهید دیدن کنید، چون کاخ زمستانی که فقط بخشی از موزه است، ۱۰۵۷ اتاق و ۱۱۷ راه‌پله دارد‌!

این‌جا قصر کاترین، همسر پتر کبیر بوده که علاقه بسیار زیادی به هنر داشته و  به خرید و کلکسیون آثار نقاشی و مجسمه های نفیس سرگرم بوده است. آثار پیکاسو، میکلانژ، رامبراند و خیلی از نقاشان و مجسمه سازان مشهور جهان را در این موزه می‌توانید ببنید.

قسمتی از کاخ اختصاص به غنایم و هدایایی از دیگر کشورها دارد که بخش عظیمی از آن‌ها مربوط به آثار باستانی و هنری ایران می‌شود.  همراه داشتن وسایل اضافی، پوشیدن لباس‌های بلند مثل پالتوهای زمستانی در موزه ممنوع است و باید در ورودی به امانات تحویل دهید. ضمناً توقف بی‌جا در موزه هم مانع کسب... که نیست، ولی ممنوع است!

برای دیدن هرمیتاژ حداقل 4 تا 5 ساعت زمان لازم است. بنابراین تنقلات همراه داشته باشید تا در حین دیدن شگفتی های هنری و تاریخی جهان، از حال نروید!

صف خرید بلیت موزه، مخصوصاً در ماه‌های پر توریستِ بین مه و سپتامبر، معمولاً بسیار طولانی است و ممکن است ناچار باشید یکی، دو ساعتی در صف بایستید؛ بنابراین خرید اینترنتی بلیت از وب‌سایت موزه دردسر کمتری دارد.

کلیسای جامع سن ایزاک را که گنبد طلایی‌اش در افق سن‌پترزبوگ خودنمایی می‌کند، چهارمین کلیسای بزرگ جهان است. فاصله گنبد آن تا زمین حدود ۱۰۱ متر است و تقریباً از همه جای شهر دیده می‌شود. دور تا دور آن ۴۸ ستون سنگی از جنس گرانیت قرار دارد که همه آن‌ها از سنگ‌هایی یک تکه ساخته شده‌اند. بر روی بعضی از سنگ‌ها هنوز جراحات ناشی از خمپاره‌های جنگ جهانی دیده می‌شود. فضای داخلیِ بسیار مجلل این کلیسا حالا موزه‌ای برای گردشگران است، اما هنوز هم در اعیاد بزرگ مذهبی، مراسم دعا و نیایش را در این کلیسا برگزار می‌کنند. معمار فرانسویِ کلیسا آن را در سال ۱۸۱۸ طراحی کرده، اما ساختمان آن در سال ۱۸۵۸ به پایان رسیده است. اگر بخواهید به محوطه‌ استوانه ‌‌مانندِ گرداگرد گنبد بروید و شهر را از آن بالا تماشا کنید، باید علاوه بر خرید بلیت جداگانه، صابون بالا رفتن از ۲۶۲ پله را هم به تنتان بزنید. البته، تماشای چشم‌انداز خیره‌کننده‌ شهر به این زحمت می‌ارزد.

کاخ میخایلُوسکی، که حالا به موزه‌ روسیه تبدیل شده، یکی از عالی‌ترین مجموعه‌های هنریِ روسیه را در خود جای داده است. موزه شامل سه کاخ دیگر شامل ‌کاخ مرمر، قلعه‌ میخایلوسکی یا قلعه‌ی مهندسان و کاخ استرُگانف‌ هم می‌شود که به نمایشگاه‌های دائمی و موقت اختصاص دارند. اگر می‌خواهید همه‌ این ساختمان‌ها را ببینید، می‌توانید یک بلیت ۲۴ ساعته‌ ۶۰۰ روبلی بخرید.

باغ تابستانی، دوست‌داشتنی‌ترین پارکِ سن‌پترزبورگ است. در سال ۱۷۱۴ ساختن این قصر شروع شدکه شامل ۲ قسمت بالایی و پایینی است. قسمت بالایی شامل قصر مسکونی است و قسمت پایینی، ساحل خلیج فنلاند را در بر می‌گیرد. شکل این قصر مدل کپی شده قصر ورسای فرانسه است که در آن دوران یکی از مجلل‌ترین قصرهای جهان به شمار می‌رفت. این قصر ۱۸۰ آب‌نما (فواره) دارد و به همین دلیل به قصر فواره‌ها هم مشهور است. تمام آب نماها بدون نیروی برق و تنها با ایجاد اختلاف فشار در لوله‌های آب کار می‌کنند.

«خیابان نِوسکی» معروف‌ترین خیابان روسیه و قلب حیات تجاری و تفریحی شهر است که عمر آن به اولین سال‌های تولدِ سن‌پترزبورگ برمی‌گردد. مناره‌ طلاییِ «ساختمان قدیمی دریاسالاری» یکی از نمادهای سن‌پترزبورگ است. این ساختمان با ستون‌های سفید و حجاری‌ها و مجسمه‌های متعددش، نمونه‌ای عالی از سبک معماری کلاسیک امپراتوری روسیه است. صومعه‌ الکساندر نِوسکی (مدفن بسیاری از چهره‌های هنری روسیه)، موزه‌ محاصره (یادآور محاصره‌ لنین‌گراد در جنگ جهانی دوم)، موزه‌ داستایوسکی، کاخ شِرمِتیِف (موزه موسیقی) و در آخر هم دژ پتر و پل که چهره‌های معروفی مثل داستایوسکی، گورکی، ترُتسکی و الکساندر، برادر بزرگ‌ترِ لنین در آن زندانی بوده‌اند. کلیسای جامع سن پتر و سن پل هم ‌که مناره‌ ۱۲۲ متری طلایی ‌رنگش را از همه‌ جای شهر می‌بینید‌، در همین دژ بزرگ قرار گرفته است.

 

در سن‌پترزبورگ، اصلاً نگران غذا نباشید. تنوع رستوران‌ها و قیمت و کیفیت‌ِ غذاهای این شهر در روسیه بی‌نظیر است. این‌جا می‌توانید رستوران‌هایی با حال و هوای ویژه پیدا کنید، هزینه‌ای معقول بپردازید و غذایی عالی نوش جان کنید. کافه فاسُل (غذای روسی)، رستوران تَندوری نایتز (غذای هندی)، سوکاواتی (اندونزیایی)، پارک جوزپه(ایتالیایی)، نیکُلای(روسی)، جین‌‌نو‌‌تاکی (ژاپنی) و ده ها رستوران دیگر انتظار گردشگران گرسنه را می کشند.

سربازهای یونیفرم‌پوشی که با نظمی خیره کننده در میدان سرخ رژه می‌روند، مردمان پالتوپوشی که همگی جاسوسان مخفی KGB هستند و هر روز ماشین‌هایشان را از زیر انبوهی برف بیرون می‌کشند؛ این‌ها تصورات ما از روسیه است؛ تصوراتی که با آنچه از نزدیک می بینید، متفاوت است.مسکو، پایتخت سیاسی، اقتصادی و فرهنگیِ روسیه، قلب تپنده‌ روس‌هاست. کرملینِ عظیم هنوز هم نشانه‌هایی از شکوه شاهزاده‌های بزرگ سده‌های میانه را دارد و کلیسای سنت باسیل هنوز شکستِ مهاجمان تاتار را به یاد می‌آورد. یادتان باشد که کرملین نه فقط نماد مسکو، بلکه نماد روسیه است. بنابراین، دیدنِ‌ کرملین را در برنامه‌ خودتان جا بدهید. درست بیرونِ دیوار شمال شرقی کرملین هم میدان سرخ را می‌بینید و در جنوب این میدان هم کلیسای جامع سنت باسیل را پیدا می‌کنید که حتماً تصویرش را روی کارت پستال‌ها و پوسترهای توریستیِ روسی دیده‌اید. این‌جا تجسم واقعی کارت پستال‌هایی است که تاکنون دیده‌اید؛ مردمانی مغرور، سفید، چشم رنگی و البته سرد؛ سرمایی که از همنشینی با قطب شمال در وجودشان رخنه کرده است.

مسکو  آب و هوای قاره‌ای مرطوب دارد؛ تابستان‌هایی گرم، گاهی داغ و نسبتاً مرطوب و زمستان‌هایی طولانی و سرد. البته گرمی که ما می‌گوییم، با تصور شما کمی متفاوت است، گرم یعنی خانه پرش 30 درجه سانتیگراد! زمستان‌ها دمای هوا تا ۱۰ درجه زیر صفر پایین می‌آید. حتی اگر قرار است تابستان به مسکو بروید، لباس و کفشِ مناسب آب و هوای بارانی را فراموش نکنید.

با توجه به این شرایط آب و هوایی، شاید بهترین زمان برای سفر به مسکو اواخر بهار، یعنی ماه‌های مه و ژوئن و اوایل پاییز، یعنی سپتامبر یا اکتبر، باشد؛ مخصوصاً که در این ماه‌ها فستیوال‌هایی هم در شهر برگزار می‌شود.

کرملین هسته مرکزی شهر مسکو است که به دستور تزار ایوان کالینا در سال ۱۳۴۰ میلادی ساخت آن آغاز شد. این کاخ در حقیقت یک قصر نیست، شهری است با قریب ۲۸ هکتار وسعت که از چهار قصر، چهار کلیسا و دیوار کرملین به همراه برج‌های کرملین تشکیل یافته ‌است. این کاخ به منظور اسکان رئیس جمهور روسیه هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. بعضی از شهرهای روسیه دارای کرملین هستند، ولی کرملین مسکو به علت وسعت و عظمت و شاهکارهای معماری و همچنین به دلیل اینکه مدت‌ها مرکز حکومت تزارها بوده و بعد از انقلاب اکتبر نیز محل فرمانروائی پیشوایان شوروی شد، شهرت جهانی یافت.

در کرملین امرای مسکو و تزارهای روسیه تا پتر کبیر دفن شده‌اند. بزرگترین ناقوس جهان موسوم به ناقوس تزار که در سال ۱۵۸۶ ساخته شده و دارای ۶ متر ارتفاع  و ۲۰۰ تن است نیز در کرملین قرارگرفته است.

این‌جا شاهدِ وحشت‌ افکنیِ ایوان مخوف (منظورمان از ایوان مخوف، تونل وحشت نیست! ایوان چهارم، یکی از تزارهای جنایتکار روسیه است که به او ایوان مخوف می‌گویند)، حمله‌ ناپلئون، دیکتاتوریِ پرولتاریای لنین، استبداد استالینی، اصلاحات گورباچف و اعلام موجودیتِ روسیه‌ جدید بوده است؛ بنابراین، هرجور شده کرملین را در برنامه‌ خودتان جا بدهید.
قبل از وارد شدن به کرملین باید کیف و وسایلتان را به امانات بسپارید. دیدن ساختمان‌ها و اسلحه‌خانه‌ کرملین تقریباً نصف روز زمان می‌برد و اگر بخواهید به صندوق الماس و دیگر نمایشگاه‌های ویژه هم سری بزنید، طبیعتاً این زمان طولانی‌تر می‌شود.

بیرونِ کرملین، میدان سرخ، یا به قول روس‌ها «کراسنایا پلوشچاد» را می‌بینید. سرخ در فرهنگ کهن مردم روسیه به معنی زیبا بوده است. میدان سرخ در ابتدا مرکزی برای تجارت بود و همیشه مراسم مهم مسکو را در آن برگزار می‌کردند. همین‌جا بود که ایوان مخوف در سال ۱۵۴۷ پیش چشم همه به گناهانش اعتراف کرد و بعدها بسیاری از دشمنانش را هم این‌جا اعدام کرد. حاکمان کمونیست شوروی هم رژه‌های نظامی عظیم ارتش را این‌جا برگزار می‌کردند.

عبور و مرور ماشین‌ها در میدان سرخ ممنوع است؛ البته به‌جز لیموزین‌هایی که گاه‌گاهی از دروازه‌ کرملین می‌گذرند. این محوطه‌ سنگ‌فرشِ ۴۰۰ در ۱۵۰ متر، کانون جغرافیاییِ تاریخ روسیه است و مخصوصاً دیدن آن در شب‌ تجربه‌ای بی نظیر و خاطره انگیز است.

در جنوب میدان سرخ کلیسای جامع سنت باسیل را پیدا می‌کنید که مهم‌ترین نماد روسیه است. هیچ عکسی از «کلیسای جامع پُکرُوسکی» نمی‌تواند زیبایی مدهوش‌کننده‌ رنگ‌ها و شکل‌های آن را نشان دهد. این نماد روسیه را بین سال‌های ۱۵۵۵ تا ۱۵۶۱ به شکرانه‌ پیروزی ایوان مخوف بر تاتارها ساختند. سنت باسیل در واقع از 9 کلیسا تشکیل شده است که از داخل به یکدیگر راه دارند. می‌گویند وقتی کار ساخت این کلیسای خیره‌کننده به پایان رسید، ایوان چشم‌های معمارش را کور کرد تا دیگر نتواند اثری به این زیبایی بسازد. در مقابل این کلیسا مجسمه یاد بود منیین و پوژارسکی قرار دارد.

مقبره‌ گرانیتِ لنین، رهبر سابق بلشویک‌ها، از آن جاهایی است که حتماً باید ببینید. جسد مومیایی شده لنین در لباس رسمی و کت و شلوار در محفظه‌ای شیشه‌ای و نورپردازی شده قرار گرفته است که 2 سرباز در داخل اطاق، بازدیدکنندگان را برای ورود از یک در و خروج از در دیگر راهنمایی می‌کنند و باید در این اطاق سکوت کامل رعایت شود. قبل از این که در صف ورود به مقبره بایستید، دوربین و وسایلتان را به دفتر اماناتِ موزه  تاریخ کشور بسپارید. بد نیست وقتی از جلوی جسد مومیایی‌شده‌ لنین گذشتید، از آرامگاه بیرون بیایید و محل دفن استالین، برژنف و دیگر رهبران حزب کمونیست را هم ببینید. به نظر شما جالب نیست که روس‌ها برای گذشته کمونیستی خود این‌قدر احترام قائل هستند؟!

موزه تاریخ روسیه و مسکو و موزه‌ هنرهای زیبای پوشکین را هم می‌توانید در برنامه مسکو قرار دهید. موزه پوشکین نقاشی‌های امپرسیونیستی و پست‌ امپرسیونیستی و آثاری از رامبراند دارد.کلیسای جامع مسیح منجی (بلندترین کلیسای ارتدکس جهان)، پارک گورکی (با فضای سبز، قایقرانی، دوچرخه سواری، پاتیناژ و...)، تئاتر بُلشوی (بهترین جا برای دیدن اپراها و باله‌های روسیه) و دیر و گورستانِ نُوُدِویچی از دیگر جاهایی است که مسکوی شما را خاطره انگیز تر می‌کند.

در دوره‌ کمونیستی، بیرون غذا خوردن در مسکو به معنای خوردنِ یک وعده غذای ارزان بود، اما این روزها وضع کاملاً فرق کرده است. مسکو حالا پر است از رستوران‌های مجلل با غذاهای عالی و فضای خیره‌کننده. حالا می‌شود طعم غذاهای واقعاً روسی را در رستوران‌های مسکو چشید و از غذا خوردن لذت برد. اگر هم از غذاهای سنگین روسی خسته شدید، می‌توانید سراغ رستوران‌های آسیایی، اروپایی و آمریکایی شهر بروید که بیشتر آن‌ها هم استانداردهای بین‌المللی را رعایت می‌کنند.

در حالی که هزینه‌ متوسط یک وعده غذا در رستوران‌های متوسط یا عالی بین ۳۰ تا ۲۰۰ دلار است، یک وعده غذای سرپایی در غذاخوری‌های استُلُوایا دور و بر ۳ دلار آب می‌خورد. شعبه‌های این غذاخوری را معمولاً نزدیک ایستگاه‌های مترو و دیدنی‌های مهم شهر پیدا می‌کنید.

اکثر روس‌ها با شنیدن نام شهر سوچی آه می کشند؛ آهی که یا به خاطر به یاد آوردن خاطرات خوش گردش و تفریح در سوچی است یا در حسرت سفر به آن‌جا.

سوچی« Sochi » تنها منطقه ویژه جهانگردی روسیه و شاید تنها گردشگاهی در جهان است که شما می‌توانید صبح در کوهستان‌های مرتفع قفقاز که بر شهر سایه افکنده، اسکی کنید و عصر بر ماسه‌های ساحل دریای سیاه دراز بکشید و از گرمای مطبوع آب لذت ببرید. سوچی در سواحل دریای سیاه واقع است؛ شهری به طول ۱۴۵ کیلومتر! تنها مکان در روسیه که در آن چای ، خرمالو، موز، انار و مرکبات می روید.متوسط دمای زمستان سوچی حدود ۱۰ درجه و در تابستان‌ها بالای ۳۰ درجه سانتی گراد است.

سوچی میزبان المپیک زمستانی 2014 هم هست. سالیانه بیش از پنج میلیون نفر به این بهشت گرمسیری روسیه می آیند تا تعطیلات خود را به خوشی سپری کنند.

برای ما که کشورمان از تنوع بی نظیر آب و هوایی برخوردار است، شاید عادی به نظر بیاید، ولی برای مردم کشوری همچون روسیه، آب و هوای گرمسیری سوچی لطف دیگری دارد. هتل‌های باشکوه ، پلاژها، گردشگاه‌ها، آب‌های معدنی شفابخش ، باغ‌های زیبا و پارک‌های ملی، همه دست به دست هم داده‌اند تا از سوچی گردشگاهی عظیم بسازند که در آن بتوان از سالمترین تا ناسالمترین(!) تفریحات را انجام داد.

برای خرید در سوچی بهتر است سری به خیابان ناواگینسکایا در سوچی مرکزی بزنید؛ خیابانی که از مهم‌ترین مناطق خرید شهر است و در مغازه‌هایش همه چیز به فروش می‌رسد.

سوچی در حوزه‌ آب و هوای نیمه‌گرمسیری قرار می‌گیرد. بر خلاف آب و هوای مدیترانه‌ای، رطوبت هوای سوچی بسیار زیاد است؛ بنابراین باید خودتان را برای آب و هوایی مرطوب آماده کنید. سوچی در زمستان بیشترین بارش را دارد و گاهی هم در این شهر برف می‌بارد، اما معمولاً در بخش ساحلیِ شهر زمین از برف سفید نمی‌شود. البته آب و هوای نواحی کوهستانیِ سوچی بزرگ خیلی سردتر است و زمستان‌ها (معمولاً در فوریه و مارس) می‌توانید حسابی اسکی کنید.

تابستان‌های سوچی برای شنا کردن حرف ندارند و معمولاً از اواسط مه تا آخر اکتبر طول می‌کشند. ژوییه و اوت شلوغ‌ترین ماه‌های شهر هستند و توریست‌ها از داخل و خارج روسیه به شهر می‌آیند. در سپتامبر و اکتبر، شهر گردشگران کمتری دارد که البته یکی از دلایلش هم باز شدنِ مدرسه‌هاست.  در این دو ماه، درست وقتی که آب دریای سیاه هنوز گرم است، هوا داغ نیست و خیابان‌ها پر از هیاهوی توریست‌ها نیستند و احتمالاً بهترین زمان برای سفر به سوچی است.

اقامتگاه تابستانی استالین، قلعه‌ گُدیک، موزه های هنر و تاریخ سوچی، پارک ریویِرا (معروف‌ترین و بزرگ‌ترین پارک عمومی سوچی)، آکواریومِ وُرد دیسکاوری (یکی از بزرگ‌ترین آکواریوم‌های اقیانوسیِ اروپا)، مرکز مراقبت از میمون‌ها، غارهای وُرُنتسُوکا (ز بزرگ‌ترین مجموعه‌های غاریِ قفقاز) و ۳۳ آبشار از دیدنی‌های سوچی است که می‌توانید در کنار استفاده از ساحل آرامش بخش، اسکی و سایر تفریحات از آن‌ها نیز دیدن کنید.

- در روسیههم مثل ایران خودمان، مسافرکش زیاد است؛ بنابراین کافی است کنار خیابان بایستید و دستتان را دراز کنید تا یک تاکسی یا مسافرکش شخصی جلوی پایتان بایستد. قبل از سوار شدن کرایه را طی کنید تا نقره داغ نشوید؛ البته تاکسی‌های رسمی را می‌توانید از لوگویِ شطرنجیِ روی بدنه و یا چراغ سبز کوچکشان تشخیص دهید.

- در روسیه کمتر تابلوی انگلیسی پیدا می کنید، روی روس ها هم حساب باز نکنید، اکثراً یک کلمه هم انگلیسی نمی‌فهمند!

- روس‌ها آدم هایی مغرور، سرد و به شدت مقرراتی هستند و کلاً به کشور و زبان خودشان خیلی افتخار می‌کنند.

امیدواریم با سفر به روسیه، کوله بار تجربه خود را سنگین تر کنید و خاطرات خوشی داشته باشید.