مجموعه موزه­های آستان قدس رضوی از بزرگ­ترین موزه­های ایران و شامل چهار ساختمان موزة مرکزی، موزة فرش، قرآن و نفایس و موزة مردم شناسی واقع در حمّام مهدی قلی بیگ است. در سه شمارة پیشین از 14 گنجینۀ آستان قدس نام بردیم و از ده گنجینۀ موزۀ مرکزی به طور مفصل صحبت کردیم. در این مجال به سراغ موزة فرش یا همان ساختمان شمارة دو می‏رویم و در فرصت بعد مجموعۀ «خانۀ ارادت­های دیرین» را با شرح موزة قرآن و نفایس به پایان خواهیم برد.

 

 ساختمان آن از شمال به موزۀ مرکزی، از شرق به صحن کوثر، از غرب به رواق امام خمینی (ره) و از جنوب به غرفه‏های صحن جامع رضوی منتهی می‏گردد. ورودی ساختمان موزة فرش و موزة مرکزی از یک در است و توسّط یک هشتی (که همزمان با ساخت موزة فرش بنا شد) با هم در ارتباط هستند.

این موزه با داشتن 3 طبقه فضای نمایشی و 1 طبقه فضای کارگاهی در زیربنایی به مساحت 6647 متر مربّع یکی از بزرگ­ترین موزه­های تخصّصی فرش جهان به شمار می­رود.

وقتی در سال 1324ه.ش اوّلین موزة رسمی حرم در مجاورت بقعۀ شیخ بهایی گشایش یافت، در کنار سایر اشیای قدیمی، سه تخته قالی متعلّق به دورة صفوی نیز به معرض نمایش گذاشته شد. با افتتاح موزۀ مرکزی در سال 1355 مجال نمایش تعداد بیشتری از قالی­های موجود در مخزن آستان قدس فراهم شد. افزایش روز افزون نذورات و اهدای قالی به آستان قدس رضوی مسئولان را بر آن داشت تا در سال 1377 هجری شمسی اوّلین گنجینۀ تخصّصی فرش و منسوجات را در محلّ ساختمان گنجینة قرآن و نفایس راه اندازی کنند.