سعید ترشیزی

به غربِ مِشَد، چِفتِ وَکیلاباد، قِدیمی ترینُ گُنده ترین پارکِ مِشَد یَنی پارک ملت هَستِگ. ای پارک رِ سال 43 دوتا مَهَندسِ خاریجی طراحی کِردَن. پارک ملت 720هزار متر گُنده ایشه یُ ایقذَر هَستِگ که اگِر مو دَمِ دَرِش به فَلَکه پارک وایستُمُ، نِواسه خِلَم که دِیلاقه یُ 2متر قَتِّشه اووَرِ دِگَش بِره بالایِ یَک نِوَردِوون وایسته، نِمِتِنُم بیبینُمِش! از هَمو زِمانی که باباکُلونُ نِنه کُلونایِ ما خُردو بودَن تا هَمی اَلانه، مردمِ مِشَدُ زَوّارا از هَم کِلّه صُب تا بوقِ شب تو ای پارک مُجُلَّنُ جُمه یایُ سیزده به دَرایَم که دِگه اینجه ایقذَر اَدَم وَرمِخِزَن با قِلِفتُ دُوری یُ سِلّه یُ خِلیطه میَن مِنشینَن رو چِمَنا که دِگه اَندِزه وایستیدَنِ یَک کُخی یَم توش جا نِمِمانه. دور تا دورِ پارک یَک رایی یِ که از هَم بِچّه خُردویِ 5ساله گیریفته تا پیرزالِ 95ساله کِلّه مُکُنَن میَن اونجه مُدُوَنُ با او یَک عالَم دَسگاهایِ ورزشی که سَرِ راشایِ کار مُکُنَن تا چربیایِ لوکّه رِفته یِ تَنِشا آب بِره یُ هَمِّشه سالم بِشَن. ایقذَر ای پارک درختایِ قَتّ دِرازُ سبزُ مَقبول دِره که خیلیایَم میَن پارک ملت که فِقط رو صِندلیا لایِ درختا بیشینَنُ از هوایُ فضایِ مَقبولِش لذت بُبُرَن. فِکِر کُنُم اگِر یَک زنُ مرد هندی رِ وِل بیدی تو ای پارک، ایقذَر حال مُکُنَنُ لایِ درختا شِر مُخوانَنُ مِرِقصَن که از خِستِگی سَقَط مِرَن! پارک ملت یَک اِستَلخِ رو وازَم دِره که پیرُ جِوون میَن اونجه غُطّه مُخورَن. یَک دریاچه یَم دِره که توش قایق پدالو دِره یُ یَک عالَمَم فوّاره دِره که آبا رِ پیشینگه مُکُنه یُ دِلِ اَدَم رِ حال میِره. تازه اگِر هَموجور بیری بِگِردی مِبینی او توهای پارک یَک کتابخِنه یُ یَک مَچِّدُ کِلاسایِ فرهنگی یُ زِمین فوتفالُ والیبالُ بسکتبالُ تینیسُ اِسکِتُ یَک عالَم چیزایِ دِگه یَم پیدا مِره. تازه به هَم وِسطِ پارک مِلّتَم اولینُ از مَقبول ترین شهربازیایِ مِشَد هَستِگ که یَک عالَم بازیایِ خِفَنگ مثل ترن هوایی یُ قطارِ تونل وحشتُ چرخ فِلکُ چیزای دِگه اونجه لوکّه رِفته. از هَمَّش باحالتَرَم هَمو چرخ فِلَکِشِ که گُنده تِرین چرخ فِلکِ خاورمیانه یُ سِیُّمین چرخ فِلکِ گُنده یِ دنیایِ. خُلِصه که هَرکه بیه مِشَدُ پارک ملت رِ نِبینه، انگاری یَک سَلط شُله رِ بُدونِ نوشابه یِ سیا خورده!