جمشید فرجوند فردا

 

ئه­یره نیشتمانم، کوردستان، جیه و ماوای کورد و گووران و نزدیک­ترین جیه وه ئاسمانه. ئه­یره چوارریانِ وه­یه­ک گه­یینِ ئایینه­گانه. جی دووان و ده­رگ گه­ل سحراوی، کیه­نیگه­ل وه جووش و کول، چه­مگه­ل وه هاژه و خورِ و جی چیا و تاشگه­ل سه­ر وه ئاسمان ساگ و دارستانگه­ل سه­ر وه یه­ک داگه.

ئه­یره کوردستان، خوانه­خوای ری وره­سمگه­ل ئایینی و نیشتمان عرفانه.

ئه­گه­ر ک زمسانه­گانی قورس و هه­ناسه­بره ئه­مان مه­ردمانی دمیننه پرک پوولا و پیاگه­گانی که­وا و پاتوول مه­ره­ز له وه­ر و سه­روین و شه­گه­ی خه­سره­وی له سه­ر، وه پاوان و په­سه­ک و شال و کلاشه­وه نه سه­رما ناسن و نه شه­که­تی.

وه ئافره­ته­گانی وه جل و به­رگ و که­لاغایی و سوخمه و لایه­قه بریقه­داره­گانیانه­وه، هه­ریه­که­و په­یکه­ره­یگن له ئازایه­ تی و جوانی؛ به­س ئوشید که­سایه­تی مینیاتورگه­لیکن ده­سکارِ خاونِ هه­ستی؛ خودا.

ئه­یره هه­لا هه­ر شوونه­پای ئه­هوورا مه­زدا و چریکه­ی چرینِ ئه­وستا دیایه گوه­چکه­گا، ئه­یره کوردستان، کان گه­ واهری وه­ک هه­ورامان و که­وشه­ن چلچه­مه و سیروان و قزلوه­زانه.

له­یره رو له هه­ر کووره دکه­ید دیمه­نیگه پرشکوو و وینه­یگه بی­ وینه.

شوونگه­ل سه­رسوورِکه­ر سروشتی وه­ک ده­روه­ن دزلی، کانی به­رازان، زریوار مه­ریوان، جیه­گه­ل سحراوی سروشتی و تاریخی وه­ک قلاقه­وره و قه­مجوغه­ی بیجار، که­ره­فتو و دویان­درّه، فه­خره­قای مه­هاباد و...، تا دلد بخوازی ئه­ماره­ تگه­ل تاریخی و جوورواجووری وه­ک ئه­ماره­ت ئاسف سنه، مه­چک خه سراوای بیجار، پردگه­لی وه­ک پرد شیخ، پرد سه­لواتاوا و...، بازارگه­ل ره­نواره­ن و کوچه و کوولانگه­ل پر له جم و جول و لیپای لیپ له ژیان ئه­یره کورستانه، کوردستان.

 

این­جا سرزمین من، کردستان، خاستگاه کرد و گوران و نزدیک­ترین نقطه به آسمان است. این­جا چهارراه تلاقی آیین­هاست. جایگاه درّه­های پرپیچ و خم سحرآمیز، چشمه­های جوشان، رودهای خروشان، سرزمین قلّه­های سر به فلک کشیده و جنگل­های سر به هم آمده. این­جا میزبان مراسم گوناگون آیینی و سرزمین عرفان است.

اگر چه زمستان­هایش سرد و نفس­گیر، امّا مردمانش چون فولاد استوارند و مردانش با جامه­های پشمین در بر و دستارهای خسروی بر سر و با پای­افزار وشال و پوستین­هایشان نه سرما می­شناسند و نه خستگی. زنانش با لباس­های رنگارنگ و زیورآلات درخشان، هر یک پیکره­ای هستند از صلابت و زیبایی و انگار شخصیّت مینیاتورهایی هستند کار دستان خالق هستی.

این­جا هنوز هم جای پای اهورامزدا پیداست و صدای چکامه­ها و سرودهای اهورایی به گوش می­رسد. این­جا کردستان، صدف گوهری چون هورامان و سرزمین چهل چشمه و سیروان و قزل اوزن است.

مناظر شگفت انگیز طبیعی چون دربند دزلی، کانی بَرازان و زریوار مریوان، مکان­های سحرآمیز طبیعی و تاریخی چون قلاقوره و قمچای بیجار، کرفتو دیوان­درّه و فخرقای مهاباد، عمارت­های تاریخی فراوانی چون عمارت عاصف، مسجد خسروآباد بیجار، پل­های تاریخی همچون پل شیخ، پل فرهادآباد و پل صلوات آباد، بازارهای رنگارنگ و برزن­های سرشار از شور زندگی از جمله جاذبه­های کردستان است.