سید محمد غرضی» آدمی جدی است، اما جدی بودنش با انواعی که ما در ذهن داریم، خیلی تناسب ندارد. جدی بودنش در راستای شوخ بودن و راحت بودنش تعریف میشود؛ نگاه جامعی به همه چیز دارد؛ البته این جامعیت حاصل شانزده سال کار در وزارتخانههای نفت و ارتباطات است. خودش میگوید این دو حوزه تمدن ساز هستند. با او چند ساعت قبل از پروازش، در لابی زیبای هتل قصر گفتگو کردیم.

 

 

چند روز مشهد بودید آقای غرضی؟

فکر میکنم با امروز میشود 4 روز.

 

با خانواده تشریف آوردهاید؟

بله. با همسر و بچههایم.

 

چندمین بار است که به مشهد میآیید؟

از حساب من خارج شده. خیلی آمدهام. من از چهار سالگی مشهد آمدهام.

 

چیزی از آن موقع یادتان مانده؟

بله. من تمام وقایع مشهد را یادم می آید؛ جویی از وسط صحن اسماعیل طلایی رد میشد. فکر کنم1324 بود. اطراف همه بازار بود. خیلی از اهالی منطقه هم فقیر بودند. در قدمگاه برای رونمایی از گنبد مراسم برگزار کرده بودند و مردم پیاده میشدند، میرفتند غسل میکردند و به سمت حرم مشرف میشدند. یادم میآید از یزد با یک اتوبوس آمده بودیم. تازه بنزین هم نداشتیم. ماشین بوی بنزین میداد!

 

حسرت سفر به کجای ایران در دلتان مانده است؟

من بیشتر از آنچه که تصورش را بکنید، سفر کردهام. آن زمانی که وزیر نفت بودم، به همه جا سفر میکردم.

 

برنامههای شما در انتخابات برای گردشگری چه بود؟ 

در ایران قدیم، سالیانه150هزار نفر از مردم قرقیزستان، قزاقستان، ترکمنستان و تاجیکستان به صورت مداوم از راه ایران به مکه و مدینه میرفتند . همه این ها از ایران میگذشتند. توی راه هم مُضیفخانهها بود، کاروانسراها و امکانات بود. در گذشته گردشگری یک امر لازم بود. با اینکه مردم به شدت نیازمند بودند، هم سیاحت بوده، هم تجارت بوده، هم تبادل فرهنگی بوده. این که تمام فرهنگ منطقه یکسان است، ناشی از گذشته است؛ یعنی مردم با هم آشنا بودند. شما در ایران هرگز جنگ داخلی ندیدهاید. مردم به جان هم نیفتادند. جنگ بین شیعه و سنی نداشتیم. این ها به خاطر چیست؟ به خاطر همین مراوداتی بوده که در گذشته بین ملل مختلف انجام میگرفته است. ناصر خسرو میگوید من وقتی وارد اصفهان شدم، دیدم هزار کاروان در روز میرفتند و هزار تا خارج میشدند و هیچ کسری هم دیده نمیشد؛ نه کسری علوفه، نه کسری غذا. این ها تمدنساز است. الان فقط کافی است مسیر را هموار کنید. هزینههایش را مردم میدهند. به نظر من گردشگری تفریح نیست؛ گردشگری نیاز تمدنهاست.

 

در مصاحبه شما با یکی از خبرگزاریها خواندم که گفته بودید باید گردشگری را جایگزین نفت بکنیم. این چقدر صحت دارد؟

نه. من از این حرف ها نمیزنم. شاید بقیه گفتند. نفت جای خودش، گردشگری هم جای خودش.

 

مراکز اقامتی مشهد در گذشته را در مقایسه با امروز چطور میبینید؟

به هیچ عنوان قابل قیاس نیستند. مردم فقط خانهها را اجاره میکردند. چیزی به اسم هتل و این حرف ها نبود. یادم میآید 11 نفر بودیم و یک اتاق اجاره کردیم، روزی12ریال. صاحبخانه هم توی زیرزمین زندگی میکرد. بعد از آن اگر اشتباه نکنم سال 37 بود که من آمدم مشهد؛ خیابانها آسفالت و کمی بزرگتر شده بود. ما میرفتیم خانه آقای میلانی؛ آن جا نسبت به بقیه خانههای اطراف حرم بزرگتر بود.

 

آقای غرضی! موبایل در دوره وزارت شما آمد. خانواده زائران با موبایل همدیگر را در حرم گم نمی کنند. فکر می کنید چقدر دعای خیر پشت سر شماست؟ 

این دعای خیر که مال مردم است. چون ما به پشتوانه مردم این کار را انجام دادیم. آن ها بودند که سرمایه گذاری کردند. ما اعلام کردیم و آن ها آمدند پول دادند. 

 

طولانیترین مکالمه تلفنی که تا حالا داشتهاید، با چه کسی بوده؟

یادم نیست. من با تلفن خیلی کار میکنم.

 

روزانه چقدر تلویزیون نگاه میکنید؟

من 24 ساعت با رسانهها در ارتباطم و با آن ها کار میکنم؛ چه با رسانههای داخلی و چه با رسانههای خارجی.

 

تا حالا در زندگیتان بیشتر از همه از چه کسی تأثیر گرفتهاید؟

امام خمینی(ره). از همه بیشتر و قویتر از ایشان تأثیر گرفتهام.

 

آن قدر گرم صحبت با مهندس غرضی بودیم که نفهمیدم چطور وقت گذشته است. یک ساعت و خردهای دیگر به پرواز مانده و آن ها (احتمالا) هنور وسایلشان را هم جمع نکرده بودند. این را دختر آقای غرضی به او یادآوری میکند. این مصاحبه حکم دسر را برای مهندس داشت؛ چرا که تا از رستوران هتل قصر بیرون آمد، توی لابی نشست پای سؤال های ما. تمام سؤالات را با صداقت و همان راحتی معروفش جواب داد. بعد از این مصاحبه، چند روزی حالمان خوب بود.