از اووَر دنیا کِلّه مُکُنه میِه طرقبه!

سعید ترشیزی

 

به 15 کیلومتریِ غربِ مِشَد تَهِ وکیل آباد یَک ییلاقِ مَقبولُ با صِفایی هست به اسمِ طرقبه که گُندِگیش 1600 کیلومتری مِره. سابقه طرقبه به تاریخ ایقذَر زیاده که اجدادِ باباکُلونُ نَنه کُلونِ مایَم وَختی قَدِ نَواسه یاشان خوردو بودَن، جمعه یا با نَنه باباشان وَرمِخِستَن مییِمَدَن به اینجه یُ به زیر درختایِ سرسبزِش مُجُلیدَنُ به تو رودخانه هایِ پر آبِش غُطه مُخوردَنُ قِلِفتُ سِله یُ دوری یَم با خودِشا مُبُردَنُ یَک آش شوربایی اِشکِنه اویی چیزی مِزِدَن به بدنُ لذتِ دنیا رِ مُبُردَن. ای طرقبه از همَ قِدیم یَک تفرجگاهِ مَقبول شناخته مِرِفته بِرِکه هَم دشتِ یُ هَم پایِ کوهِ یُ هَمَم کوهستانیِ؛ آبُ هواشَم سردُ خشکه با تابستونایِ خُنُک که هَمچه دلِ هرکه به اونجه بِره رِ حال میِره.

صنایع دستی طرقبه یَم سبد بافیُ صنایع ظریفِ حصیر بافیه که هَمچه مَقبول اینارِ درست مُکُنَن که چین با او یالُ کوپالِش به دولَخِ پایِ اینایَم نِمِرِسه؛ نمونه یاشَم مِتِنِن به تو بازارایِ بزرگُ خَفَنگِ ای شهر بیبینِن که هَمِّشه مسافرایُ گردشگرا به ای بازارا مُجُلَّنُ سوغاتی مِخِرَن. درضِمن پرورشِ گلُ گیاهَم به طرقبه رونق خاصی دِره.

 

از چیزایِ دِگه که خیلیا تعریفِشِ شُنُفتَنُ هرکه میِه به مَشَد حواسِشِ لوکّه مُکُنه که حَتمَنی بیه به طرقبه تا اونارِ تجربه کُنه، یَکی بستنیایِ معروفِ طرقبه یِ یُ یَکی یَم دوغای شیشه ایشه که یَنی مِبینی یَرِگه از اووَر دنیا کِلّه مُکُنه میِه طرقبه که یَک شیشه دوغُ یَک بستنی اینجه رِ بِزِنه به بدنِش تا 10سال جِوونتر بِره. یَک عالَم رستورانِ مَکُش مرگِ مایَم به طرقبه هست که اگه دیزی یُ کِبابُ شیشلیکُ ماهیچَشایِ کسی نِخورده بِشه، سلولای خاکستری مغزِش کَغ مِمانه!

پارکُ فضای سبزُ دار درختَم که ایقذَر به اینجه هست که یَک چُغوکی رِ یَکروز به طرقبه وِل بیدی، فرداش قَدِ یَک موساکوتقی، چُمبه رِفته بَس که بِزِش خوش گذِشته یُ تو ای طِبیعت صِفا کِرده.

تازه طرقبه یَک عالَم جاهای باصِفایُ سرسبزِ دِگه یَم دِره مثل دره مایان، دهبار، جاغرق، ازغد، حصار، عنبرون، طرقدر که واز هرکودوم اینا خودشان یَک دنیایی اَن که به موقَش بِزِتا معرفیشا مُکُنُم...