سرزمین افسانه های هزار و یک شب
۱۳۹۴/۰۷/۰۱ تعداد بازدید: ۱۹۷۰
نگاهی به جاذبه های گردشگری هندوستان ( قسمت 2)
سرزمین افسانه های هزار و یک شب
مجتبی نخعی راد
در شماره قبل با شهرهای مثلث طلایی هند شامل «دهلی، جیپور و آگرا» آشنا شدیم و از تاج محل و ده ها دیدنی منحصر به فرد گفتیم و از هندی ها و نمره صفر بهداشتشان برای شما نوشتیم. در این شماره قصد داریم نگاهی داشته باشیم به شهرهای «گوا، بمبئی و کلکته» که شما را شیفته خود خواهد کرد.
. مقدم شما را به سرزمین چای، ادویه، وسپا، گلدســته ها و گنبدهای افسانه ای، قالیچه پرنـده و هــزار و یک شب، جادوگرها و افعی های داخل سبد، فیل های عظیم الجثه، آمیتاب باچــان ، بالیــوود و آواز گرامی می داریــم! اینجا عجایب بســیاری انتظار شما را می کشند تا عجیب ترین و
خاطره انگیزترین سفر عمرتان را تجربه کنید. ایران و هند، فرهنگ و گذشته های دور و نزدیک مشترک و گره خورده ای داشته اند و شاید همین، لذت گشت و گذار ایرانیان را در هند و مخصوصاً بمبئی دو چندان می کند.
زمان سفر را درست کوک کنید !
«بمبئی» آب و هوای گرمسیری دارد و هفت ماه از سال، هوایش خشک است. از ژوئن تا انتهای سپتامبر هم فصل بارانهای موسمی است، ولی هر چه به سمت زمستان برویم، هوا خنکتر میشود و رطوبت کمتر؛ بنابراین وقت مناسبی برای سفر به بمبئی است. البته فکر نکنید که الان یکی از رازهای بزرگ سفر به هند را می دانید، چون بقیه هم همین فکر شما را می کنند! بنابراین ممکن است هتل موردنظرتان را نتوانید به راحتی پیدا کنید و بهتر است چند هفتهای قبل از زمان سفر، به فکر رزرو هتل خود باشید. اگر قرار است مدتی طولانی در بمبئی اقامت داشته باشید و ماندن در ترافیک، مشکلی برای شما ایجاد نمیکند، پیشنهاد میکنیم یکی از هتلهای دور از مرکز شهر را رزرو کنید. این هتلها هزینه پایینتری دارند، ولی هر بار که بخواهید به مراکز توریستی شهر برسید، باید مسافت نسبتاً زیادی را طی کنید. در غیر این صورت، هتلهای محلههای توریستی با اینکه کوچک هستند، ولی خیلی پرطرفدارند و سرویسهای خوبی را به مهمانهایشان ارائه میکنند.
چطور سفر کنیم؟
همان طور که در شماره قبل گفتیم، سفارت هند برای دادن ویزا قوانین دست و پاگیری ندارد و به سرعت می توانید ویزا بگیرید! ایران ایر هم به بمبئی پرواز مستقیم 3.5 ساعته دارد و از این بابت مشکلی نیست. فقط به خاطر داشته باشید که بمبئی 2 ساعت از تهران جلوتر است! فرودگاه همیشه شلوغ بمبئی، «چاتراپاتی شیواجی» است که حدوداً سی کیلومتر با مرکز شهر فاصله دارد و اگر میخواهید کرایه تاکسی باعث ایست قلبیتان نشود، از قبل با راننده سر قیمت چانه بزنید. راننده تاکسیهای هند با اینکه از تاکسیمتر استفاده میکنند، ولی هر کدام به اندازه زرنگ بودنشان میتوانند کرایه را بالا ببرند. خوشبختانه چانه زدن را بلدند و میتوان کمتر نگران بود. فقط کافی است از یک راننده قیمت بگیرید و اگر به نظر خیلی گران آمد، سراغ ماشین یا باجه تاکسی بعدی بروید تا افت یک باره کرایه ها را به چشم خودتان ببینید!
مومبای؛ دروازه عجایب هند
شهر بمبئی که از ١٩٩٦ آن را با نام «مومبای» میشناسند، با حدود 14 میلیون نفر جمعیت یکی از مراکز مهم تجاری و صنعتی هند به حساب میآید. بمبئی به معنای ساحل خوب، نامی بود که استعمارگران پرتغالی برای این شهر گذاشتند، اما مومبای نام یکی از الهههای هندی است.
تنوع ادیان و فرهنگهای مختلف در میان شهری با تاریخ پر فراز و نشیب که همیشه زیر سایه افسانههایی کهن بوده، از بمبئی یک مقصد توریستی همیشه زنده و پر از شور و هیجان ساخته است. بمبئی تنها شهر هند است که بیشترِ مسافرانش قبلاً هم به آنجا سفر کردهاند! این یعنی یکبار دیدنش کافی نیست.
مومبای با اینکه یکی از مراکز مهم تولید ثروت در هندوستان است، بیشترین جمعیت زاغهنشین را دارد. اختلاف طبقاتی در این شهر عجیب و غیر قابل توصیف است. گرانترین اتومبیل های لوکس بازیگران مشهور بالیوود در پیاده روهایی پارک می شود که فقیرترین مردم دنیا در جوی آب آن جا زندگی می کنند. این شهر در زمان استعمار، مرکز حکومت بریتانیا در شبه قاره هند به شمار میرفت و انگلیسیها به آن دروازه هند میگفتند.
حمل و نقل
برای گشت و گذار در شهر هم علاوه بر تاکسیهای سیاه رنگ هندی، مترو و اتوبوس را هم در نظر بگیرید. متروی بمبئی یکی از سیستمهای حمل و نقل مهم است و اتوبوسها هم با ایستگاههای متعددی که در شهر دارند، گزینه خوبی برای رفت و آمد هستند.
ریکشاها یا همان تاکسیهای سه چرخه هندی اجازه عبور و مرور در نواحی مرکزی شهر را ندارند و تنها در حومه غربی تردد میکنند. اگر گذرتان به آن سمت ها افتاد، می توانید سواری با آن را تجربه کنید.
دروازه هند
این بنا، که بازماندهای از دوران استعمار بریتانیاست، به عنوان یادبودی از سفر پادشاه انگلستان در سال ١٩١١ و به سبک ایرانی ساخته شده است. ساختمان این بنا تا سال ١٩٢٤ طول کشید و تنها بیست و چهار سال بعد، ارتش بریتانیا برای خارج شدن از هند از آن استفاده کرد و دوران استعمار هند به پایان رسید. امروزه اینجا محل مناسبی برای دور هم جمع شدنهای اهالی بمبئی و یکی از پاتوق های توریست هاست.
هتل تاج محل
هتل مجلل «تاج محل»، ساختمانی افسانهای است که با تلفیقی از سبکهای معماری اسلامی و رنسانس ساخته شده و از ساختمانهای دیدنی بمبئی به شمار میرود. داستان سخت این هتل، مانند داستان بنای تاج محل اصلی در «آگرا» شنیدنی است. در زمان سلطه بریتانیا در هند، «جمشید جی تاتا»، از بازرگانان پارسی یا زرتشتی هندی که بعدها پدر صنعت هندوستان لقب گرفت، میخواست برای یکی دو روز در هتل واتسن، از بهترین هتل های بمبئی بماند. به او اجازه ندادند؛ چون هتل مختص سفیدها یا فرنگیها بود. زخم این اهانت اجنبیها در سینه جمشید جی تاتا میماند تصمیم میگیرد هتلی بسازد که هتل واتسون را هم تحتالشعاع قرار دهد. این هتل مجلل در روز ۱۶ دسامبر ۱۹۰۳ میلادی، درهایش را به روی مهمانهایی از تمامی اقوام و نژادها باز کرد.
جزیره فیل ها
«جزیره فیلها»، منطقهای شگفتانگیز است که اگر نظر ما را بخواهید، اسم دیگر این جزیره که جزیره میمون هاست، درست تر به نظر می آید؛ چون تنها چیزی که نمی بینید فیل است! به جایش تا دلتان بخواهد در این جزیره میمون های بازیگوش را می توانید ببینیــد که در یک چشــم به هم زدن می توانند خوردنی هایتان را قاپ بزنند! برای رسیدن به این جزیره قایقهای رنگارنگ چوبی از نزدیکی دروازه هند حرکت میکنند. 45 دقیقه زمان لازم است تا به جزیره برســید و آن جاست که غارهای باستانی «الفانتا» تحسین هر بیننده ای را برمی انگیزد. این جزیره عجیب از چندین غار تو در تو با حفاریها و نقشهای برجسته تشکیل شده که گوشههایی از کاخهای سلاطین و پادشاهان هند باستان را نشان میدهد. با اینکه باورکردنش سخت است، ولی هر چند وقت یک بار دورههای آموزش جادوگری در این مکان برگزار میشود! اگر مشغول گشت و گذار در میان غارهای الفانتا بودید و صداهای عجیبی شنیدید، نیازی به سکته کردن نیست! یا صدای میمونهای بازیگوش است یا جادوگرهای جزیره مشغول بازی هستند. غارهای الفانتا در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز ثبت شدهاند.
موزه پرنس ولز
بهترین و بزرگترین موزه بمبئی است و علاوه بر آثاری دیدنی از دورانهای مختلف تاریخ و هنر هند، نمونههای بسیار زیبایی از حیات وحش و آبزیان این کشور را هم دارد. معماری بنا به سبک گوتیک و از سنگ بازالت ساخته شده است. این موزه بین سالهای ١٩٠٤ و ١٩١٤ بنا شده و طی جنگ جهانی اول به عنوان بیمارستان از آن استفاده میکردند. ساختمان موزه در میان باغ زیبایی قرار دارد و پس از مسافرت پرنس ولز در سال ١٩٠٥ به هند، به نام او نامگذاری شده است.
ایستگاه ملکه ویکتوریا
نام دیگر آن «پایانه چاتراپاتی شیواجی» است؛ فکر کنم با ما هم عقیدهاید که همان اسم ملکه ویکتوریا بهتر در دهان میچرخد! این بنا بزرگترین ایستگاه قطار بمبئی و یکی از بناهای دیدنی دوران استعمار بریتانیاست که هنوز هم استفاده میشود. این ساختمان زیبا، به عنوان نمونه کاملی از سبک معماری گوتیک در هند شناخته میشود و در سال ۲۰۰۴ میلادی، در فهرست میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است.
تفرجگاه ساحلی چپاتی
تفریحگاهی است در کنار دریا که خانوادهها با بچههایشان برای استراحت به آنجا میروند. رو بروی «چپاتی» و در وسط آب دریا نزدیک به ساحل، یک «بُت» (صنم) بزرگی ساختهاند به عرض ۲ متر و ارتفاع چهار متر. نام این بت به زبان هندی «سَمَندَر کِی بَگوان» است؛ یعنی خدای دریا! هندوها بر این اعتقادند که اگر کسی در آب غرق شد، این صنم یا «بُت» او را نجات خواهد داد! بین خودمان باشد، ولی ما که بعید می دانیم شنا بلد باشد!
مسجد ایرانیان
مسجد ایرانیان که به مغول مسجد مشهور است، بهوسیله شخصی به نام مرحوم حاج محمد شیرازی بیش از ۱۵۰ سال قبل بنا شده است. این مسجد یکی از مهمترین مراکز تشیع در بمبئی و حتی در هند محسوب میگردد.
غذای هندی
بمبئی رستورانهای بسیاری دارد؛ از رستورانهای سطح بالا گرفته تا دکههای ساندویچفروشی. اگر دنبال عطر و طعم غذاهای بمبئی باشید، باید با رستورانهای ارزانتر کنار بیایید و غذاهای کنار خیابان را هم امتحان کنید. علاوه بر رستورانهای هندی، از همه ملیتها در این شهر میتوان غذا یافت. از نودلهای چینی و دلمههای ترکی گرفته تا قهوهخانههای ایرانی که طرفدارهای زیادی هم دارد. به توصیه های افراد دلسوخته(!) توجه کنید و حتماً در رستورانهای هندی، در مورد میزان تند بودن غذا از پیشخدمت بپرسید! اگر به غذاهای خیلی تند علاقهای ندارید، مشابه همان غذا را میتوانید با فلفل و ادویهجات کمتری سفارش دهید.
بازارهای بمبئی
بعضی از بهترین فروشگاههای هند در این شهر پیدا میشوند و تماشای بساط دستفروشهایی که از عطر و لباس گرفته تا وسایل برقی کوچک را جلویشان پهن کردهاند هم خالی از لطف نیست. در بازار فرش، ایرانیهای زیادی را میتوانید ببینید که سالهاست در این شهر زندگی میکنند و شاید راهنمای خوبی برای جاهای دیدنی بمبئی به نظر برسند.
وقت خرید کردن در بمبئی، چیزی که نباید یادتان برود، چانه زدن است. اولاً که فروشندهها برای هر کسی که سر و وضع توریستها را داشته باشد، قیمتها را گرانتر میگویند، دوماً به راننده تاکسیهایی که برایشان مشتری بیاورند هم کمیسیون میدهند. نگران نباشید و با خیال راحت چانه زدن را با پیشنهاد قیمتی معادل یک چهارم قیمت فروش شروع کنید! ضرر نمیکنید!
سوغاتیهای محبوب بمبئی عبارتند از: ساری و لباسهای سنتی، انواع صنایع دستی، لباسهای پنبهای، عود، کتهای چرمی، قالی و قالیچه، عتیقهجات و اشیای دست دوم(!) و هر چیز دیگری که فکرش را بکنید.
گوا؛ سواحل آفتابی
«گوا» شهری بندری و ایالتی در حاشیه جنوب غربی هندوستان به مرکزیت «پانچیم» است که منطقه ای زیبا با سواحل شنی بی پایان و آفتابی درخشان است که زیبایی و آرامش را برای مسافران خود به ارمغان می آورد. طبیعتی سبز با نخل های زیبا در سواحل و مراکز تفریحی ساحلی و امکانات گردشگری با هزینه نسبتاً پایین، باعث محبوبیت این منطقه در بین گردشگران شده است؛ به طوری که سالانه از صدها هزار گردشگر داخلی و خارجی پذیرایی میکند.
زمان سفر به گوا
گوا در اکثر روزهای سال هوای گرم و شرجی دارد که برای استفاده از دریا مناسب است. فصل باران های موسمی هم که قاعدتاً زمان مناسبی برای آفتاب گرفتن در سواحل گوا نیست! بهترین زمان برای رفتن به گوا از اواخر مهر تا پایان اسفند است. با شروع اسفند هوا گرم می شود، اما با توجه به زندگی ساحلی در گوا و مجهز بودن اکثر هتل ها به تهویه و کولر اقامت بهاری در گوا مناسب است.
حمل و نقل در گوا
اگر از بمبئی بخواهید به گوا برسید دو راه دارید: هوایی و زمینی! فرودگاه بین المللی گوا با نام «دابولیم» در ۲۹ کیلومتری پانجیم واقع است و اکثر خطوط هوایی داخلی روزانه چندین پرواز از دهلی (دو ساعت و نیمه) و بمبئی (یک ساعته) به آن جا دارند. برای رسیدن از فرودگاه به شهرک های ساحلی گوای شمالی باید از تاکسی فرودگاه استفاده کنید.
مقصد اکثر اتوبوس هایی که از بمبئی به گوا می آیند، ایستگاه اتوبوس «پانجیم» است. در اتوبوس ممکن است صدای فیلم هندی بلندتر از حد تحمل باشد، بنابراین اگر نمی خواهید فیلم هندی اورجینال(!) مزاحم خوابتان شود،گوشی هدفون همراه داشته باشید.
گوا یکی از معدود نقاط هند است که کرایه موتورسیکلت یا اسکوتر راحت و ارزان است. اکثر توریست ها برای طی مسافت های کوتاه از موتور استفاده می کنند. اکثر بقال ها بنزین را به قیمتی اندکی بالاتر از پمپ بنزین ها در بطری های یک لیتری آب می فروشند و بنابراین لازم نیست نگران کارت سوخت(!) و پمپ بنزین باشید. اگر می خواهید به «ماپسا» یا «پانجیم» بروید، هر دو سرنشین موتور باید کلاه ایمنی و گواهینامه بین المللی موتور داشته باشند.
پانجیم؛ شهری با معماری پرتغالی
پانجیم با خیابان های باریک سنگفرش شده، کلیساها و خانه های رنگی، سقف های شیروانی و در کل معماری پرتغالیاش یکی از دلچسب ترین شهرهای هندوستان به شمار می رود که بسیاری از مسافران، بی اطلاع از آن رد می شوند. کلیسای اصلی شهر در میدان مرکزی شهر قرار دارد. کمی پایین تر از میدان کلیسا، مسجد جامع پانجیم واقع است. موزه ایالتی گوا هم از دوشنبه تا جمعه باز است و بازدید از آن رایگان و شامل آثار هنری مسیحی، هندو و نقاشی هایی از اقصی نقاط هندوستان است
گوای قدیمی
گفته می شود این شهر زمانی در شکوه و عظمت با لیسبون پایتخت پرتغال رقابت می کرده است! این منطقه در 9 کیلومتری شرق پانجیم به همراه تاج محل، میدان ویکتوریای بمبئی، غارفیل و معبدهای کاماسوترا یکی از 9 منطقه هند است که به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده اند. در گوای قدیمی کلیساهای جامع بزرگی وجود دارد که در زمره بزرگترین کلیساها در آسیا هستند و مخصوصاً بازدید از بقایای کلیسای «سنت آگوستین» بسیار جالب است. برای بازدید از کل کلیساها، موزه ها و صومعه های گوای قدیمی باید یک روز کامل وقت بگذارید. رفتن از ایستگاه پانجیم تا گوای قدیم حداکثر نیم ساعت طول می کشدکه می توانید با دوچرخه سواری از این مسیر لذت ببرید.
کلیسای بوم ژیزوس
این کلیسا در منطقه گوای کهنه بین سالهای 1594 تا 1605 با بودجه یک مرد پرتغالی ساخته شده است. پیکر مومیاییِ یک مبلغ اسپانیایی (زاویر مقدس) نزدیک به 455 سال است که بنا به وصیت خودش در تابوتی شیشه ای بر روی طاق بلند این بنا مشاهده می شود.
مردم این منطقه معتقدند که جسد او مومیایی نیست و به طور طبیعی حفظ شده است. هر ده سال یک بار جسد «زاویر مقدس» را از طاق بیرون می آورند تا بازدیدکنندگان جسد او را از نزدیک ببینند.
معبد خدای مؤنث
«معبد ماهالاسا» به خاطر زنگ بسیار بزرگی که دارد، مشهور است. این زنگ فقط در زمان شهادت شهود به صدا در می آید. اعتقاد بعضی بر این است که این معبد در ابتدا در نپال بوده و در طول حمله مغول ها به گوا انتقال یافته است! حالا اینکه سوار قالیچه پرنده شده یا با وسیله دیگری خودش را به گوا رسانده، ما هم، نمی دانیم!
کلیسای روح مقدس
کلیسای «مارگو» در سال 1564 در وسط میدان قدیمی ساخته شده است، ولی در سال 1571 تخریب و در سال 1645 از نو بنا شد! (مثل بعضی سازمان های دولتی ما که هی منحل و دوباره احیا می شوند!) این کلیسا در واقع یک ارگ لوله ای قدیمی با دکوراسیون زیبای داخلی شامل کریستال و گچبری میباشد که دیدن آن خالی از لطف نیست.
کلکته؛ شهر عود، چای و ادویه
کلکته یکی از هندیترین شهرهای هندوستان است. مرکز ایالت بنگال غربی و پایتخت پیشین هندوستان است. با این که در گذشته پر جمعیتترین شهر هند بود، اما این عنوان را هم به همراه عنوان پایتخت، به دهلینو واگذار کرد و امروزه، به عنوان شهر پر جنبوجوش هند شناخته میشود؛ شهری بزرگ با خیابانهای تو در تو، رستورانها، زندگی شبانه و دیدنیهایی فریبنده که فرهنگ هند را به خوبی نشان میدهد.
بهترین زمان برای سفر به کلکته
کلکته، آب و هوایی گرم و مرطوب دارد. زمستانهایش معمولاً یک ماه و نیم بیشتر طول نمیکشد و دمای هوایش به کمتر از ده درجه سانتیگراد نمیرسد. گرمترین ماه سال هم، ماه مه با نزدیک چهل درجه حرارت است. تمام فصلها مسافران خودش را دارد، ولی با وجود دمای هوا، تعطیلات تابستان یا ژانویه میتواند فصل شلوغی برای سفر به کلکته باشد. به هر حال، اگر عادت به گرمای زیاد ندارید، با توجه به اینکه غذاهایی که در هند میخورید، پر از ادویه و فلفل خواهند بود و گرمای هوا نیز آن را تشدید می کند، قبل از انتخاب زمان سفر در فصل گرم، حساب اینجایش را هم بکنید!
حمل و نقل در کلکته
برای مسافران پروازی اولین میزبان فرودگاه بینالمللی «نتاجی سوباش» خواهد بود که مانند بقیه فرودگاههای شهرهای مطرح هند، مدرن است و حدود بیستکیلومتر با شهر فاصله دارد. برای رفت و آمد میتوانید از تاکسی یا اتوبوس استفاده کنید. یک خط ترن جدید هم هست که فرودگاه را به مرکز شهر وصل کرده. اتوبوسهای کلکته کولر و صندلیهای راحتی دارند و در پنج خط جداگانه حرکت میکنند. در صورتی که آدرس دقیقی از مقصد نداشته باشید، بهتر است از راننده راهنمایی بخواهید. این شهر یکی از متنوعترین راههای حمل و نقل در جهان را دارد: خطوط اتوبوس، تاکسیهای زردرنگ، قایقهایی که مسافران را در دو طرف رودخانه جابهجا میکنند، متروی کلکته که اولین قطار زیرزمینی هندوستان بوده، تراموای کلکته که تنها تراموای هند است، قطارها که در حومه شهر هستند و ریکشاها.
کاخ ویکتوریا؛ تاج محل اروپایی!
این قصر عظیم و باشکوه، یکی از زیباترین بناهای هند است. ساختمان زیبای آن با معماری بینظیر و گنبدهای مرمریاش، در امتداد خیابان «جورجگیت» در پارک زیبایی قرار گرفته و میگویند تاج محلی به سبک اروپاییهاست! ساخت این بنای یادبود در سال ١٩٠١ شروع شده و بیست سال طول کشیده است.
موزه هندی ها
موزه اصلی کلکته، مجموعهای از دیدنیهای عجیب و غریب از هند و حتی جاهای دیگر جهان را در خودش جا داده است. از ابراز برنزی رفته تا اسکلت فیل و آثار شیشه و چوب، تاریخ مردمان کلکته را از زمان باستان تا کنون به نمایش گذاشتهاند.
قصر مرمر
این عمارت شگفتانگیز، مربوط به سال ١٨٥٣ است و داخلش به موزه میماند. مجموعهی بینظیر مجسمهها، تابلوهای نقاشی، لوازم عتیقهی منزل و خیلی چیزهای دیگر که داخل این عمارت جمع شدهاند، آنجا را شبیه صحنه یک فیلم ترسناک کردهاند!
خانه تاگور
محل زندگی «رابیندرانات تاگور» که در سال ١٧٨٤ ساخته شده، امروز موزهای است که بی شباهت به معبد نیست! تاگور از بزرگترین شاعران هند است و حتی اگر از تماشای خانهاش لذت نبرید، خواندن بخشهای کوتاهی از نوشتههای او حتماً برایتان سرگرمکننده خواهد بود. یک گالری نقاشی هم در این موزه وجود دارد که در میان آن تصویری از تاگور با انیشتین هم هست که بدون شک میتواند در مسابقه آشفتهترین موهای دنیا، مقام اول را به دست بیاورد!
سایر دیدنی های کلکته
توصیه می کنیم پیادهروی در خیابان «چورینگی» را هم تجربه کنید؛ خیابانی سرسبز با نورپردازیهای تماشایی که به قلعه عظیم انگلیسی ها ختم میشود. تقریباً بیشتر دیدنیهای کلکته در همین خیابان چورینگی جمع شدهاند. دیدن «چایناتاون» (شهر چینیها) را از دست ندهید. اگر در کلکته وقت بیشتری داشتید از معبد «داکشینیسوار کالی«، «رودخانه مقدس هوگلیل» و «مقبره مادر ترزا» هم حتماً دیدن کنید.
خرید و خورد و خوراک در کلکته
کلکته یکی از مهمترین مراکز تجاری صنایع دستی هند است؛ مثلاً لوازم چرمی و چوبی با کندهکاریها یا زریدوزیهای منحصر به فرد به خاطر ارزش هنری و یگانه بودن در جهان، شاید در مراکز خرید بزرگ مثل «متروپولیس» (نزدیک هایلند پارک) و «متروپلازا» (نزدیک سفارت انگلستان) قیمتهای خیلی بالایی داشته باشند، ولی اکثر آنها را در بازارهای محلی مثل بازار «کیدرپور» با قیمتهای پایینتری میتوان خرید. معمولاً انتخاب بین بدلیجات، لباسها، عودها و ادویههای هندی سخت است، ولی اگر کمی از هر کدام را همراه خود به ایران بیاورید، سوغات و یادگاری های خوبی از کلکته خواهید داشت.
خیلی از رستورانهای این شهر، بیش از یک قرن سابقه پشتشان خوابیده؛ هر چند که متأسفانه این قدمت را میتوانید از روی قیافهشان هم متوجه شوید! رستورانهای بینالمللی و تازه تاسیس هم در این شهر پیدا میشوند، اما لذت غذا خوردن در کلکته به امتحان کردن غذاهای هندی است. شیرینیهای بنگالی کلکته هم که در تمام هند معروفاند.
بخش پایانی
چیزی که در تمام شهرهای هندوستان به چشم میآید، رنگها، نژادها، و فرهنگ های مختلف است که در کنار یکدیگر زندگی می کنند؛ تجربه های فراموش نشدنی از فرهنگ هندی ها در کنار بناها، سواحل، حیوانات و تمام دیدنی های افسانه ای هند. امیدواریم تلاش قصرنامه در این دو قسمت برای معرفی جاذبه های گردشگری هند مورد استفاده شما قرار گیرد.