عنوان نمونه یکی از کهن ترین و مشهورترین راه هایی که در این ناحیه احداث شده بوده است، راه «شاهی» نام دارد. راه شاهی به فرمان داریوش اول هخامنشی ساخته شد. این شاهراه، تخت جمشید را به پاسارگاد، شوش و دیگر شهرهای امپراطوری هخامنشی متصل میکرده و نخستین شاهراه شناخته شده ایران و نخستین شاهراه بینالمللی جهان است. در خوزستان این راه از شوش، شوشتر و رامهرمز عبور می کرده است. این راه که در حدود پانصد سال پیش از میلاد مسیح (ع) بنا شده بود، چنان کیفیتی داشت که پیکهای نامه رسان میتوانستند مسافتی معادل 2700 کیلومتر را تنها در مدت هفت روز بپیمایند. همچنین در این راه چاپارخانههای زیادی برای تعویض اسبهای نامهرسانها احداث شده بود. 

راه مشهور دیگر«دزپارت» نام دارد. دزپارت (دژپارت) جاده ای است که به نام جاده ابریشم کوچک نیز شناخته می  شده،  با طول تقریبی 250 کیلومتر که در عصر باستان و حتی تا چند صباحی از دوران معاصر فلات مرکزی ایران و زاگرس، کاربردهای مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و نظامی داشته است. این جاده در زمان امام رضـــا (ع) به جاده علویان مشهور بوده و برخی از یاران امام هشتم (ع) که از حجاز و بصره قصد رفتن به توس را داشتند، از بیم گرفتار نشدن در چنگال مأموران حکومت عباسی، این جاده پلکانیِ پنهان شده در زاگرس را برای رفت و آمد انتخاب می کردند. جاده تاریخی دزپارت به صورت ســنگ فرش با دیواره های صخره ای حفاظتی است و در دوره های مختلف تاریخی با نام های «نردبانی، پلکانی، دزپارت، سلطانی، اتابکی، لینچ و بختیاری» شناخته می شده و «ابن بطوطه» آن را پنهان ترین جاده کوه های پارس می داند. 

یکی دیگر از راه های دنیای کهن و چه بسا مشهورترین آن ها «جاده ابریشم» نام دارد که برای سالیان طولانی پل ارتباطی و شاهرگ حیاتی مواصلاتی شرق و غرب عالم به حساب می آمد. مطابق با منابع و شواهد تاریخی موجود، جاده ابریشم دارای سه مسیر شمالی، میانی و جنوبی بوده است که مسیر جنوبی آن جاده کشمیر نام داشته است. قسمتی از این مسیر جنوبی، از بغداد تا بصره در سمت جنوب خاوری امتداد می یافت و سپس از مناطق جنوبی ایران ـ خوزستان، فارس، کرمان، کویر و سیستان ـ می گذشت و آن گاه به بلاد سند و هند وارد می شد. سپس در کشمیر، با عبور از گذرگاه های کوهستانی به کاشــغر و ختن ـ در چین ـ منتهی می شد. البته این مسیر، در جهت غرب (از بغداد) نیز به سوی مناطق مغرب زمین کشیده می شد و از این رهگذر، یکی از راه های ارتباط شرق و غرب عالم فراهم می آمد.

همچنین از راه های قدیم دیار خوزستان، جاده  ای بوده است که بصره را به اهواز متصل می کرده که کوتاه ترین راه  محسوب می شده است. راه بصره- اهواز در آن زمان ۹ منزل و سی و شش فرسنگ بوده است که متأسفانه از نام های قدیم منازل این مسیر در نقشه های امروزین اثری بر جای نمانده است. مسیر خوزستان به فارس، ۲۴ منزل و در مجموع ۱۰۲ فرسنگ راه بوده است. گفتنی است  احتمال دارد حضرت رضا (ع) در سفر تاریخی خود به مرو از راه ارجان ـ رامهرمز گذشته باشند؛ زیرا نسبت به ابتدا و میانه این راه گزارش هایی از عبور آن حضرت در دست است.