بازار درفول

 

 

 

بازار کهنه دزفول یک بازار کهنه نیست؛ بازار کهنه دزفول، گوشه ای از تاریخ این سرزمین کهنسال است که قرن هاست در آفتابیِ ساحل دز، جا خوش کرده است. بازار کهنه، همه تاریخ دزفول است، از روزگار ساسانیان تا سال های دفاع مقدس؛ همه تاریخ شهری که روزها و روزگارهای فراوان دیده است، اما هنوز همچون سالخوردی دل زنده، کهن سال و استوار، در دامنه های زاگرس ایستاده است.

 

از همان موقع که شاپور اول، روی دز، پل ساخت، بازار دزفول همین جا بود؛ روی تپه ای مشرف به شهر و رودخانه. بنای فعلی بازار اما، متعلق به روزگار قاجار است و چهار راسته موازی، گستره بازار قدیم دزفول را تشکیل می‌دهد؛ راسته هایی که هر یک در اختیار یک گروه خاص از پیشه وران بوده است: «بازار آهنگرها، بازار بزازها، بازار خرده فروش ها و بازار خراطان». با این همه هنوز هم بسیاری از حرفه های قدیمی را می توان در بازار کهنه دزفول دید. از نمد مالی گرفته تا خراطی، از گلیم بافی تا علافی. بازار کهنه دزفول البته مرکز یک صنعت هم هست؛ صنعت ورشو سازی که از ساخت سماور در ایران آغاز شد و حالا با ساخت انواع محصولات فلزی و تزیینی ادامه یافته است. نمای کاملی از این صنعت را در بازار کهنه دزفول می توانید ببیند.

 

بازار کهنه در دل بافت تاریخی دزفول قرار دارد؛ جایی که «محله قلعه» خوانده می شود. مسجد جامع شهر هم بنا به سنت همه بازارهای ایرانی، در نزدیکی بازار قرار دارد. آرامگاه شیخ اسماعیل قصری، از عرفای قرن ششم هم نزدیک بازار است که البته بنای آرامگاه در سال های اخیر به طور کامل بازسازی شده است.

 

در کنار مسجد جامع دزفول و در نزدیکی بازار، چندین کاروانسرای قدیمی هم وجود داشته که حالا تنها ویرانه ای از آن ها باقی است. در این میان «کاروانسرای بازار» اما همچنان زنده است و با حجره های فراوان، عملا گوشه ای از بازار را تشکیل می دهد.

 

بنای بازار با کوچه های پیچ در پیچ دور و دراز  و حجره هایی در دو طرف راسته، اگرچه دو سه قرن بیشتر قدمت ندارد، اما زنده بودن بنا و وجود حرفه های متنوع و متعدد قدیمی در آن، باعث شده تا این بازار عملا به یک مرکز بزرگ گردشگری تبدیل شود. گردشگران فراونی هر روز در ساحل دز، سری هم به بازار کهنه می زنند، تا حضورشان کمکی باشد برای رونق یک بازار تاریخی؛ که بازار اگر مشتری نداشته باشد، دیگر بازار نیست.

 

 

 

بازار ملوان ها

 

 

 

اگر گذرتان به جنوب غربی کشور افتاد، حواستان باشد که خوزستان، علاوه بر بازار کهنه دزفول، بازارهای دیدنی دیگری هم دارد. بازارهایی که حتی اگر ارزش تاریخی نداشته باشند، مرکز مناسبی برای شناخت بهتر جامعه پیرامون خود هستند.

 

بازار «ته لنجی» آبادان یکی از همان بازارها است. ته لنجی اسمی است که مردم محلی به کالاهایی داده اند که ملوان ها، با خودشان از آن طرف آب ها آورده اند و آن طرف آب ها می تواند همه دنیا باشد، از ساحل نه چندان دور دبی و شارجه گرفته تا آن طرف اقیانوس ها که مقصد کشتی هاست در خلیج فارس. قانون به ملوان ها اجازه داده تا به اندازه ای محدود، با خودشان، کالا وارد کشور کنند، آن هم بی هزینه های رایج کمرگی. برای همین بازار ته لنجی ها همیشه بازار پر سود و پررونقی است. کالاهای ته لنجی نه در خود ساحل خلیج فارس، که در آبادان و در حاشیه کارون، بازار خوبی دارند. در بازار ته لنجی آبادان به معنای دقیق کلمه از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را می شود پیدا کرد. در این میان البته پوشاک و لوازم الکترونیک فراوانی بیشتری دارند.

 

اگر سری به بازار ته لنجی های آبادان زدید، ساعتی بی دغدغه خریدن، گوشه ای بنشینید و آدم ها را تماشا کنید. در این بازار و لابه لای مشتری های متفاوتش، همه فرهنگ مردم جنوب را می توانید یک جا ببینید. این فرصت فرهنگی را از دست ندهید.